شملة
لغت‌نامه دهخدا
شملة. [ ش َ ل َ ] (ع اِ) نوعی از چادر کوتاه که بر خود پیچند. ج ، شملات ، شِمال . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). گلیم خرد که به خود درکشند. (یادداشت مؤلف ).
- ام شملة ؛ دنیا. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
- || می . شراب . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
- || خورشید. (از اقرب الموارد).
- ام شملة ؛ دنیا. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
- || می . شراب . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
- || خورشید. (از اقرب الموارد).
