شناحیةلغتنامه دهخداشناحیة. [ ش َ ی َ ] (ع ص ) دراز تن دار از مردم و شتر. (منتهی الارب ). فقط به ماده شتر دراز تن دار و شادمان اطلاق شود: بکرة شناحیة. (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || دختر دراز و شادمان و سمین و فربه . (ناظم الاطباء).
