شندف

شندف . [ ش َ دَ ] (اِ) طبل و دمامه و دهل و نقاره ٔ بزرگ . (برهان ). دهل . (فرهنگ اسدی ). طبل و دهل . (جهانگیری ) (انجمن آرا) (آنندراج ) :
بوق خایه چون به غلغل درفتد
گوئیش در زیر ران شندف زند.

کسائی .

تا بدر خانه ٔ تو بر گه نوبت
سیمین شندف زنند و زرین مزمار.

فرخی .

خروش شندف و شیپور برخاست
قیامت گشت و نفخ صور برخاست .

؟ (از انجمن آرا).