شنذخلغتنامه دهخداشنذخ .[ ش ُ ذُ ] (ع ص ) سخت دراز و پرگوشت . || اسب تیز و شتاب . || (اِ) شیر بیشه . || طعام ضیافت بنای خانه یا قدوم از سفر یا یافتن گم شده را. (از منتهی الارب ). و رجوع به شنداخ شود.
