شنوءة
لغتنامه دهخدا
شنوءة. [ش َ ءَ ] (اِخ ) ناحیه ای است در یمن و منسوب به قبایلی است از ازد. و گویند زمینی است در یمن که راه مکه بسوی عرفه در آن واقع شده است . (از معجم البلدان ).
- اَزْد شنوءة ؛ قبیله ای است از یمن ، سمیت لشنآن بینهم . (منتهی الارب ). منسوب به ایشان را شنأی گویند. (ناظم الاطباء).
- اَزْد شنوءة ؛ قبیله ای است از یمن ، سمیت لشنآن بینهم . (منتهی الارب ). منسوب به ایشان را شنأی گویند. (ناظم الاطباء).