شنکل
لغتنامه دهخدا
شنکل . [ ش َ ک َ ] (اِ) شنگل . نوعی از غله . (از ناظم الاطباء). || دزد و راهزن . (ناظم الاطباء). شنغیر و شنفیر و شنفارة به معنی بدخوی و فاحش ، تعریب شَنْکُل و به معنی دزد شریر است . (الالفاظ الفارسیة المعربة ص 103). و رجوع به شنگل شود.