شنکوللغتنامه دهخداشنکول . [ ش َ ] (ص ) شنگول . شوخ و گستاخ و ظریف و لطیفه گو و زیبا. || (اِ) خرطوم فیل . || دزد و راهزن . (ناظم الاطباء). و رجوع به شنگول شود.
