ترجمه مقاله

شنگار

لغت‌نامه دهخدا

شنگار. [ ش َ ] (اِ) گیاهی است که بیخش سطبرو برگش سیاه می باشد و به سرخی مائل است ، معرب آن شنجار است و به عربی شجرةالدم خوانند. (از برهان ) (از جهانگیری ) (از رشیدی ) (از آنندراج ). معرب آن شنجار است . (منتهی الارب ) (از انجمن آرا). نباتی است برگ آن مزغب خشن تیزاطراف و خاردار مایل به سیاهی و رنگ آن در تابستان سرخ میشود و رنگ چوب آن مثل رنگ خون که دست را به لمس رنگین میسازد. (از فرهنگ نظام ). کحلاء. حمیراء. رجل الحمام . خالوما. خس الحمار. تانیست . انقلیا. قالقس . رجل الحمار. اباحلسا. فیلیوس . (از یادداشت مؤلف ) (از تاج العروس در لغت شنجار). چوب خو. (الابنیه عن حقایق الادویه ). شنگار المصنوعة؛ لحام الذهب است . (فهرست مخزن الادویه ): خس الحمار؛ شنگار که نباتی است . (منتهی الارب ). هوه چوبه . (از فرهنگ فارسی معین ).
ترجمه مقاله