شنگل و منگل

شنگل و منگل . [ ش َ گ ُ ل ُ م َ گ ُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) شنگ و مشنگ هر دو به یک معنی . دزد و راهزن . (لغت فرس اسدی ). نام دزدان . (حاشیه ٔلغت فرس اسدی ). نام دو حرامی چون شنگ و مشنگ . (یادداشت مؤلف ). و در حکایتی که زنان کودکان خرد را گویند نام دو بزغاله که مادر آنان به صحرا رفته بود و گرگ بیامد و هر دو را بخورد و بز چون بازگشت گرگ را به مبارزت طلبید و با شاخ شکم او بدرید و دو فرزند او از شکم گرگ بیرون جستند. (یادداشت مؤلف ). شنگ و مشنگ و شنگل و منگل این همه دزدان باشند. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). نام دو دزد معروف . (فرهنگ شعوری ).