شنیةلغتنامه دهخداشنیة. [ ش َن ْ نی ی َ / ش َ نی ی َ ] (اِخ ) نسبت به شن است و آن آبی است در نزد شعبی و عبارت است از چاههائی در وادی عشر از طرف مغرب . (از معجم البلدان ).
