شهبرةلغتنامه دهخداشهبرة. [ ش َ ب َ رَ ] (ع مص ) مایل به سپیدی شدن ریش پشت شتر: شهبردبرالبعیر شهبرةً. || آماده ٔ گریستن گردیدن . (منتهی الارب ). سخت گریستن . (از اقرب الموارد).
