شهران

شهران . [ ش َ ] (اِخ ) نام یکی از نجبای ایران که در زمان یزدگرد سوم نزد ماهوی بود. (فهرست ولف ) :
نشست او و شهران اَبَر پای خاست
به ماهوی گفت این دلیری چراست .

فردوسی .