شهردار
لغتنامه دهخدا
شهردار. [ ش َ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) شهردارنده . نگهدارنده ٔ شهر. نگهبان بلد. (فرهنگ فارسی معین ). حافظ نظم کشور. متقدمان این کلمه را از صفات سلطان می شمرده اند همچون شهرگیر و جز آن :
گردن هر مرکبی چون گردن قمری به طوق
از کمند شهریار شهرگیر شهردار.
|| صیاد. کسی که صید طیور میکند. (ناظم الاطباء). || رئیس بلدیه . رئیس شهرداری . مسؤول اداره ٔ امور شهری .رجوع به شهرداری شود.
گردن هر مرکبی چون گردن قمری به طوق
از کمند شهریار شهرگیر شهردار.
فرخی .
|| صیاد. کسی که صید طیور میکند. (ناظم الاطباء). || رئیس بلدیه . رئیس شهرداری . مسؤول اداره ٔ امور شهری .رجوع به شهرداری شود.