شهررانده
لغتنامه دهخدا
شهررانده . [ ش َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) از شهر رانده . تبعیدشده . کسی که او را نفی بلد کرده باشند :
این دل شهررانده در گل تیره مانده
ناله کنان که ای خدا کو حشم و تبار من .
این دل شهررانده در گل تیره مانده
ناله کنان که ای خدا کو حشم و تبار من .
(دیوان شمس ).