شهرستان
لغت‌نامه دهخدا
شهرستان . [ ش َ س ِ ] (نف مرکب ) ستاننده ٔ شهر. مظفر و فاتح شهرها و از القاب پادشاهان است . (ناظم الاطباء). شهرگشا. فاتح :
خدایگان جهان بادو پادشاه زمین
بعون ایزد کشورگشا و شهرستان .
بمجلس ملک جنگجوی رزم آرای
بمجلس ملک شیرگیر شهرستان .
عقل که اقطاع اوست شهرستان وجود
شهره تر از تیغ تو شهرستان دیده نیست .
خدایگان جهان بادو پادشاه زمین
بعون ایزد کشورگشا و شهرستان .
فرخی .
بمجلس ملک جنگجوی رزم آرای
بمجلس ملک شیرگیر شهرستان .
فرخی .
عقل که اقطاع اوست شهرستان وجود
شهره تر از تیغ تو شهرستان دیده نیست .
خاقانی .
