شهرود
لغت‌نامه دهخدا
شهرود. [ ش َ ] (اِخ ) نام شهری است در ملک عراق که خسرو پرویز بر لب رودخانه ٔ شهرود بنا کرده بود و بنام آن رودخانه موسوم ساخته . (برهان ) (جهانگیری ) (انجمن آرا) :
شدنداز مرز موقان سوی شهرود
بنا کردند شهری از می و رود.
مرا آن روز شادی کرد بدرود
که شیرین را رها کردی به شهرود.
همان شهرود و آب خوشگوارش
بنای خسرو و جای شکارش .
حدیث باربد با ساز دهرود
همان آرامگاه شه به شهرود.
رجوع به شاهرود شود.
شدنداز مرز موقان سوی شهرود
بنا کردند شهری از می و رود.
نظامی .
مرا آن روز شادی کرد بدرود
که شیرین را رها کردی به شهرود.
نظامی .
همان شهرود و آب خوشگوارش
بنای خسرو و جای شکارش .
نظامی .
حدیث باربد با ساز دهرود
همان آرامگاه شه به شهرود.
نظامی .
رجوع به شاهرود شود.
