شهکار

شهکار. [ ش َ ] (اِ مرکب ) مخفف شاهکار. در رشیدی و انجمن آرا و آنندراج و ناظم الاطباء بمعنی فریب و حیله ومکر آمده است ، اما در بهار عجم و برهان شه نگار بدین معنی آمده است . ظاهراً این معنی اخیر که این فرهنگها نوشته اند بمعنی شاکار است یعنی کار فرمودن بی اجرت و مزد. رجوع به شاکار شود. || در استعمال امروز بمعنی کار نمایان و آثار نمایان علمی و صنعتی است مانند بهترین لوحه ٔ نقاشی یا قصیده و کتاب و جزآن . || ملک مزروع و کاشته شده . (ناظم الاطباء). در این معنی شدکار و شدیار آمده است . رجوع به این کلمات شود. || شرارت . (ناظم الاطباء).