شه پورگان
لغتنامه دهخدا
شه پورگان . [ ش َه ْ ] (اِخ ) شه بورگان . پسر کرایست شان . بنا به گفته ٔ مؤلف تاریخ سیستان (چ ملک الشعراء بهار) وی از شاهان کیان است که شهر سیستان در زمان او مجدداً آباد گردیددر چهارصد و چهل سال شمسی . (از تاریخ سیستان ص 4).