شواصیلغتنامه دهخداشواصی . [ ش َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ شاصیة، به معنی خیک درآگنده که پایچه های دروا شده باشد. (از منتهی الارب ). مشکهای انباشته شده یا بادکرده که پاچه های آن برآمده باشد. (از اقرب الموارد).
