شوریده روزگارلغتنامه دهخداشوریده روزگار. [ دَ / دِ زْ / زِ ] (ص مرکب ) پریشان ایام . کنایه از بی سامان و بی سرانجام . (آنندراج ). بی چاره و بی نوا و درمانده . (از ناظم الاطباء).
