شوریده زلف
لغت‌نامه دهخدا
شوریده زلف . [ دَ / دِ زُ ] (ص مرکب ) ژولیده موی . (ناظم الاطباء) :
گر نداری باورم بشنو که خلقان کرده اند
نام اوشوریده زلف و نام من شوریده حال .
دستار درربوده سران را به باد زلف
شوریده زلف و مقنعه ٔ عید بر سرش .
|| از اسمهای محبوب است . (از آنندراج ).
گر نداری باورم بشنو که خلقان کرده اند
نام اوشوریده زلف و نام من شوریده حال .
امیر معزی .
دستار درربوده سران را به باد زلف
شوریده زلف و مقنعه ٔ عید بر سرش .
خاقانی .
|| از اسمهای محبوب است . (از آنندراج ).
