شور و شغب
لغت‌نامه دهخدا
شور و شغب . [ رُ ش َ غ َ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) فتنه و غوغا و هیجان : الضجاج ، المضاجّة؛ با یکدیگر شور و شغب کردن . (تاج المصادر بیهقی ). ضوضاء؛ شور و شغب . (یادداشت مؤلف ) :
بتا تا چشم چون نرگس گشادی
همه آفاق پر شور و شغب بود.
بتا تا چشم چون نرگس گشادی
همه آفاق پر شور و شغب بود.
عطار.
