شوغا

شوغا. [ ش َ / شُو ] (اِ مرکب ) حظیره ، یعنی جای گوسفندان . (صحاح الفرس ). حصارو محوطه ای را گویند که شبها گاوان و گوسفندان و چهارپایان دیگر در آنجا باشند. (برهان ). شبغا یعنی جای شب گوسپندان و شوگا نیز گفته اند. (فرهنگ رشیدی ). همان شبغا یعنی شب جای ، اصل در این لغت شب گاه است و شو تبدیل شب است . (انجمن آرا). جای شب بودن گوسفندان و شوگا نیز گفته اند. (فرهنگ اسدی ). خبک . آغل . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ). غول . نغل . (یادداشت مؤلف ) :
چو گرگ دزد گیرد قصد شوغا
شبان اندر شبان افتد به غوغا.

لطیفی .

و رجوع به شبغا شود.