شومان

شومان . (اِخ ) ربرت . آهنگساز مشهور آلمانی . وی در تزویکاو بسال 1810 م . متولد شد و بسال 1856 م . درگذشت . پدرش کتابفروش بود و او در طفولیت به کتاب و ادب علاقه یافت و در 15سالگی به امور ادبی پرداخت . در سال 1828 م . برای آموختن حقوق به دانشگاه لیپزیک رفت . هنگامی که با کلارا ویک دختر موسیقی دان و هنرمند آشنا شد به موسیقی علاقه یافت . وی موسیقی را در 20سالگی آغاز کرد و مدتی بعد با کلارا ویک که دختر استادش بود ازدواج نمود. شومان در جوانی به انتقاد آثار موسیقی پرداخت و از 1834تا ده سال «مجله ٔ جدید برای موسیقی » را در لیپزیک انتشار داد. شومان از 1840 م . به ساختن آهنگ مشغول شدو در سال 1843 م . به استادی کنسرواتوار لیپزیک انتخاب گردید. از سال 1853 م . به بعد شومان صحت و حواس خود را از دست داد. در پایان حیات دیوانه شد و در تیمارستان درگذشت . آهنگهای سبکش برای پیانو، از شاعرانه ترین آثار موسیقی آلمان بشمار می آید. شومان گاهی آهنگهای خود را زیر نفوذ باخ و بتهوون میساخت . قطعات اوغالباً پخته و عمیق است . ضرب موسیقی شومان متنوع و آثارش نرم و ملایم و دلنشین و شاعرانه است . آثار مهم او عبارتند از: کارناوال ، اپوس 9، مناظر جنگل ، اپوس 105 شماره ٔ یک ، سمفنی بهار در سی بمل ، سمفنی زمان در می بمل ، عشق و زندگی یک زن ، عشقهای شاعر. وی علاوه بر چهار سمفنی ، چهار «اوورتور» به نامهای «نامزد مسین »،«ژول سزار»، «هرمان و دوروته » و «جشن » ساخته است .
کلارا ژوزفین ویک ، زن شومان (1819- 1896 م .) پیانوزنی ماهر بود. وی پس از مرگ شوهرش آثار او را تألیف و اصلاح کرد. (از فرهنگ فارسی معین ).