شوم اختر
لغت‌نامه دهخدا
شوم اختر. [ اَ ت َ ](ص مرکب ) بداختر. بدبخت . شقی . بداقبال :
نرست از او بره اندر مگر کسی که بماند
نهفته زیر خسی چون بهیم شوم اختر.
هرکه ز ایزد سیم و زر جوید ثواب
بدنشان و بیهش و شوم اختر است .
نرست از او بره اندر مگر کسی که بماند
نهفته زیر خسی چون بهیم شوم اختر.
فرخی .
هرکه ز ایزد سیم و زر جوید ثواب
بدنشان و بیهش و شوم اختر است .
ناصرخسرو.
