شوندا
لغتنامه دهخدا
شوندا. [ ش َ وَ ] (ص ) شنوا و شنونده . (برهان ). شنوا. (جهانگیری ). شنونده و شنوا. (از انجمن آرا) (از آنندراج ). بیت زیر را جهانگیری برای این معنی آورده و رشیدی از او پیروی کرده است :
این سماع خوش و این ناله ٔ زیر و بم را
نغمه از گوش دل و گوش شوندا نشود.
رجوع به شنوا و شنونده شود.
این سماع خوش و این ناله ٔ زیر و بم را
نغمه از گوش دل و گوش شوندا نشود.
منوچهری .
رجوع به شنوا و شنونده شود.