شؤوزةلغتنامه دهخداشؤوزة. [ ش ُ ئو زَ ] (ع مص ) شَاءَز. شُؤاز. درشت گردیدن مکان . || بلند شدن مکان . || سخت شدن مکان . || مضطرب شدن کسی از بیماری یا اندوه . || ترسیده شدن کسی . (از اقرب الموارد). و رجوع به شَاءَز و شُؤاز شود.
