شوگزلغتنامه دهخداشوگز. [ش َ / شُو گ َ ] (اِ مرکب ) شب گز. گزنده به شب . غریب گز. غریب گزک : در دامغان و قومس چیزی باشد مانند عدس آن را شوگز خوانند، هر جا که بگزد دست و پای و آن عضو عفن شود. (تاریخ بیهق ).
