شپیرلغتنامه دهخداشپیر. [ ش َپ ْ پی ] (سریانی ، اِ)صورتی از شبیر است که به لغت سریانی معنی مصغر خوب و نیک یا خوبک و نیکک دارد و به عربی حسین خوانند. (برهان ) (از ناظم الاطباء). رجوع به شبر و شبیر شود.
