شکاة

شکاة. [ ش َ ] (ع مص ) گله کردن بسوی خدا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). گله کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ). گله کردن به کسی . (از اقرب الموارد). و رجوع به شکوه و شکایت شود. || بیمار کردن و رنجانیدن کسی را. (منتهی الارب ). بیمار کردن کسی را. (ناظم الاطباء). به درد و رنج انداختن کسی را. (از اقرب الموارد). || آگاه کردن کسی را از بدی که در حق شخص کرده و گله کردن از وی . (ناظم الاطباء).