شکارةلغتنامه دهخداشکارة. [ ش َ رَ ] (ع اِ) آنچه یک باغبان در قطعه ٔ کوچکی از زمین مالک برای منظور خاصی میکارد. || کرمهای ابریشمی که یک نانوا پرورش میدهد و برگهای توت آنرا کسانی که برای آنها نانوا نان می پزد می آورند. (از دزی ج 1 ص 777).
