شکارة

شکارة. [ ش ِ رَ ] (ع اِ) کیف یا خورجین بزرگ برای ریختن دانه های غلات یا آرد. ج ، شکائر. (از دزی ج 1 ص 777) : فأخذ صاحبه نعلاً له من شکارة کانت معه فضرب به الارض . (ابن بطوطه ). فرأیت نفراً من کبار الاجناد و بین ایدیهم خدیم لهم بیده شکارة مملوة بشی ٔ یشبه الحناء. (ابن بطوطه ).