شکافنده

شکافنده . [ ش ِ / ش َ ف َ دَ / دِ ] (نف ) شکاف دهنده . (فرهنگ فارسی معین ). فاتق . (منتهی الارب ). فالق . (یادداشت مؤلف ) : زنده ای که هرگز نمیرد شکافنده ٔ صبحها و بازگیرنده ٔ روحها. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 308).
کسی کو ز چوب اژدها آورد
شکافنده دریا عصا آورد
نترسد ز دستان گوساله ساز
پی مرد جادوگزافه متاز.

ادیب پیشاوری .

و رجوع به شکافتن شود.