شکافیدن

شکافیدن . [ ش ِ / ش َ دَ ] (مص ) به درازا بریدن و شق کردن . (ناظم الاطباء). شکافتن . بریدن به درازا :
بفرمود تا پس درخت از درون
شکافید و زو آدم آمد برون .

اسدی .

|| شکافته شدن . (یادداشت مؤلف ) :
شکافیده کوه وزمین بردرید
بدان گونه پیکار کین کس ندید.

فردوسی .

به شادی همی در کف رودزن
شکافه شکافیده شد از شکن .

اسدی .

ورجوع به شکافتن شود.