شکرافشانی
لغت‌نامه دهخدا
شکرافشانی . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ اَ ] (حامص مرکب ) پخش شکر.(فرهنگ فارسی معین ). || گفتار شیرین و خوش . (ناظم الاطباء). شیرین سخنی . (فرهنگ فارسی معین ).
- شکرافشانی کردن ؛ کنایه از شیرین زبانی کردن . سخنان شیرین گفتن .
- || نغمه ها و نواهای خوش نواختن .
- || سخنان لطیف و شیرین نگاشتن :
چرا به یک نی قندش نمی خرند آنرا
که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی .
- شکرافشانی کردن ؛ کنایه از شیرین زبانی کردن . سخنان شیرین گفتن .
- || نغمه ها و نواهای خوش نواختن .
- || سخنان لطیف و شیرین نگاشتن :
چرا به یک نی قندش نمی خرند آنرا
که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی .
حافظ.
