شکرسوارلغتنامه دهخداشکرسوار. [ ش َ ک َ س َ ] (ص مرکب ) کسی که حرکات و سکنات او بغایت شیرین و خوش آینده بود. (آنندراج ). || سواری که سواری وی مطبوع نماید. (فرهنگ فارسی معین ). که در سواری شیرین کاری کند. و رجوع به شکرسماع شود.
