شکرودهلغتنامه دهخداشکروده . [ ش َ ک َرْ وَ / وُ دَ / دِ ] (ص مرکب ) تیز و جلد و چابک . || دارای جد در کارها. || ساخته وآماده در مهمات . (ناظم الاطباء) (از برهان ) (آنندراج ). ظاهراً مصحف شَکَرْدَه است . رجوع به شکرده شود.
