شکفت

شکفت . [ ش ِ ک ُ ] (مص مرخم ، اِمص ) اسم از شکفتن . (ناظم الاطباء). واشدن غنچه ٔ گل را گویند. (برهان ). از هم گشودن غنچه . (غیاث ). از هم گشودن . (برهان ). افتتاح و از هم گشودگی و واشدگی مانند غنچه ٔ گل . گشاد. || (ص ) شگفت . عجب . (ناظم الاطباء). عجب باشد. (آنندراج ) :
پس چو واو از میان آوه برفت
ماند آهی مجرد اینت شکفت .

سنایی .

طاقت برسید و هم نگفتم
رازی که ز خلق می نهفتم
گر کشته شوم عجب مدارید
من خود ز حیات در شکفتم .

سعدی (از آنندراج ).

|| بزرگی . حشمت . جاه و جلال . وقار. شُکوه . (ناظم الاطباء).