شکیر

شکیر. [ ش َ ] (ع اِ) اول گیاه که بعد گیاه خشک و پژمریده روید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شاخهای نرم و نازک میان شاخهای خشک و درشت . || شاخهای ریزه که از بن درختی روید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پاجوش . (یادداشت مؤلف ). || خرمابنان ریزه . (منتهی الارب ). || برگ ریزه های گرداگرد شاخ خرما. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). آنچه گرداگرد درخت برآید. (مهذب الاسماء). || موی بن یال اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). موی کوتاه که در بن ریش اسب بود. (مهذب الاسماء). || موی متصل روی و پس گردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || اول موی که بروید. (یادداشت مؤلف ) (مهذب الاسماء). || موی زهار. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). موی شیب زن . (دهار). موی شیب . (مهذب الاسماء). موی شرم اندام زن . || شتران ریزه . || موی ریزه میان موی کلان . || پر و پشم و گیاه ریزه ٔ میان پر و پشم و گیاه کلان و بزرگ . || شاخها و پوست درخت . || نهال انگور که از پاره ٔ شاخ روید. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رزجون . ترکه ٔ رز. (یادداشت مؤلف ).