شیدورلغتنامه دهخداشیدور. [ شیدْ وَ ] (ص مرکب ) رخشنده و رخشان . در زرتشتنامه آنجا که سخن از اسب گشتاسب آمده است اسب شیدور خوانده شده یعنی روشن و درخشان . (از فرهنگ ایران باستان ص 259).
