شیرپیکر
لغت‌نامه دهخدا
شیرپیکر. [ پ َ / پ ِ ک َ ] (ص مرکب ) شیربرز. شیراندام . صاحب پیکری شیرمانند. دارای پیکری چون شیر نیرومند و درشت . (از یادداشت مؤلف ). || کنایه از قوی و بسیار نیرومند و بزرگ . (یادداشت مؤلف ) :
دشمن سگ نهاد فعل سگی
بر شه شیرپیکر اندازد.
کاین شاهسوار شیرپیکر
روی عرب است و پشت لشکر.
اگرچه شیرپیکر بود پرویز
ملک بود و ملک باشد گران خیز.
|| دارای تصویر شیر.
- شیرپیکر درفش ؛ درفش شیرپیکر. اختر و عَلَمی که تصویر شیر بر آن باشد :
یکی شیرپیکر درفش بنفش
درفشان گهر در میان درفش .
به چنگ اندرون شیرپیکر درفش
بر آن غیبه ٔ رنگ خورده بنفش .
دگر شیرپیکر درفشی به سام
بداد و سپهبدْش فرمود نام .
- علم شیرپیکر؛ درفش شیرپیکر. اختری که بر آن عکس شیر باشد :
ز سایه ٔ علم شیرپیکرت نه عجب
که لرزه بر تن شیران فتد چو شیر علم .
- گرزه ٔ شیرپیکر؛ گرزی که همانند شیر ساخته شده باشد :
بر او حمله ای برد چون شیر مست
یکی گرزه ٔ شیرپیکر بدست .
دشمن سگ نهاد فعل سگی
بر شه شیرپیکر اندازد.
خاقانی .
کاین شاهسوار شیرپیکر
روی عرب است و پشت لشکر.
نظامی .
اگرچه شیرپیکر بود پرویز
ملک بود و ملک باشد گران خیز.
نظامی .
|| دارای تصویر شیر.
- شیرپیکر درفش ؛ درفش شیرپیکر. اختر و عَلَمی که تصویر شیر بر آن باشد :
یکی شیرپیکر درفش بنفش
درفشان گهر در میان درفش .
فردوسی .
به چنگ اندرون شیرپیکر درفش
بر آن غیبه ٔ رنگ خورده بنفش .
فردوسی .
دگر شیرپیکر درفشی به سام
بداد و سپهبدْش فرمود نام .
اسدی .
- علم شیرپیکر؛ درفش شیرپیکر. اختری که بر آن عکس شیر باشد :
ز سایه ٔ علم شیرپیکرت نه عجب
که لرزه بر تن شیران فتد چو شیر علم .
سعدی .
- گرزه ٔ شیرپیکر؛ گرزی که همانند شیر ساخته شده باشد :
بر او حمله ای برد چون شیر مست
یکی گرزه ٔ شیرپیکر بدست .
نظامی .
