شیرین گشتن
لغت‌نامه دهخدا
شیرین گشتن . [ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) شیرین گردیدن . شیرین شدن .
- شیرین گشتن دهان ؛ شیرین کام و کامیاب گشتن :
از آن جمله تلخی که بر من گذشت
دهانم جز امروز شیرین نگشت .
رجوع به شیرین گردیدن و شیرین شدن شود.
- شیرین گشتن دهان ؛ شیرین کام و کامیاب گشتن :
از آن جمله تلخی که بر من گذشت
دهانم جز امروز شیرین نگشت .
سعدی .
رجوع به شیرین گردیدن و شیرین شدن شود.
