شیرین گفتاری

شیرین گفتاری . [ گ ُ ] (حامص مرکب ) صفت و حالت شیرین گفتار. شیرینی و خوشی بیان . شیرین سخنی و خوش بیانی : در مقام شیرین گفتاری و شیرین کلامی درآیند. (تزوک تیموری ، نسخه ٔ خطی ، از مجله ٔ دانش سال 2 شماره ٔ 2 ص 83). رجوع به شیرین گفتار و شیرین سخنی شود.