صاقورلغتنامه دهخداصاقور. (ع اِ) تبر بزرگ . (منتهی الارب ). || میتین . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). || زبان . (منتهی الارب ). || بلای سخت . نازله ٔ شدید. (اقرب الموارد).
