صالحی

صالحی . [ ل ِ ] (اِخ ) ابراهیم بن عبدالعزیز، مکنی به ابواسحاق و از اولاد صالح صاحب المصلی و به طلب [ علم ] و صلاح معروف بود. جماعتی از وی روایت کنند. صالحی در جمادی الاولی به سال 254 هَ . ق . درگذشت . (الانساب سمعانی ورق 347 ب ).