ترجمه مقاله

صانع

لغت‌نامه دهخدا

صانع. [ ن ِ] (ع ص ) نعت فاعلی از صنع. دست کار. (ربنجنی ) (تفلیسی ) (دهار). پیشه ور. جلذی . (منتهی الارب ) :
پس مقدران را و صانعان را بیاورد و مالهای بسیار بذل کرد تا مصرفهای آب بساختند. (فارسنامه ٔ ابن بلخی ص 151).
آفتابست کیمیاگر و بس
واصلی صانعی قوی تأثیر.

خاقانی .


صانع زرین عمل ، پیر صناعت علی
کز ید بیضا گذشت دست عمل ران او.

خاقانی .


|| (اِخ )نامی از نامهای خدا :
شده حیران همه در صنع صانع
همه سرگشتگان شوق مبدع .

ناصرخسرو.


مدبر و غنی و صانع و مقدر و حی
همه بلفظ برآویخته است از او بیزار.

ناصرخسرو.


صانع قادر دگر ز بی غرضی
گنبد گردان زرنگار کند.

ناصرخسرو.


خرد خیره شد آنجا کز جهالت
گروهی را ز صانع بر گمان دید.

مسعودسعد.


بر صانعی که روی بهشت آفرید و ری
خاقانی ! آفرین خوان خاقانی ! آفرین .

خاقانی .


صانعا شکر تو واجب شمرم
که وجود همه ممکن تو کنی .

خاقانی .


قیاس عقل تا آنجاست بر کار
که صانعرا دلیل آید پدیدار.

نظامی .


چو صنعت بصانع ترا ره نمود
نوائی بر این پرده نتوان فزود.

نظامی .


اول دفتر بنام ایزد دانا
صانع و پروردگار و حی و توانا.

سعدی .


آن صانع لطیف که بر فرش کائنات
چندین هزار صورت الوان نگار کرد.

سعدی .


ترجمه مقاله