صباخلق
لغتنامه دهخدا
صباخلق . [ ص َ خ ُ ] (ص مرکب ) خوش خلق . نیکوخو :
کو صباخلقی که از تشویر جاه خلق او
هم بهشت عدن و هم بحر عدن بگریستی .
رجوع به صبا شود.
کو صباخلقی که از تشویر جاه خلق او
هم بهشت عدن و هم بحر عدن بگریستی .
خاقانی .
رجوع به صبا شود.