صحن پالوده

صحن پالوده . [ ص َ ن ِ دَ ] (اِ مرکب ) کنایه از اندام نهانی زن بکر است . (آنندراج از شرح سکندرنامه ). || در دو بیت ذیل نظامی «صحن پالوده » بمعنی صحن (بشقاب ، کاسه ) پالوده (فالوذج ) است . رجوع به پالوده شود :
انگبین بروغن آلوده
چرب و شیرین چو صحن پالوده .

نظامی .

شهد انجیر و مغزبادامش
صحن پالوده کرده در جامش .

نظامی .