صدقی
لغتنامه دهخدا
صدقی . [ ص ِ ] (اِخ ) (ملا...) فرزند طالب و از شهر هرات است ، علمی دارد اما خالی از نشانه (نشاءة؟) جنون نیست . از اوست :
عرق نشسته ز پندم رخ نکوی تو را
ز من مرنج که میخواهم آبروی تو را.
عرق نشسته ز پندم رخ نکوی تو را
ز من مرنج که میخواهم آبروی تو را.
(مجالس النفائس ص 151).
