صدوی
لغت‌نامه دهخدا
صدوی . [ ] (اِخ ) از شعرای ایران و از مردم استرآباد است و در کاشان میزیست و به سال 952 هَ . ق . درگذشت . او راست :
گر عاقلی مباش مقید بهیچ جا
نشنیده ای که ملک خدا بنده ٔ خدا
بحر قناعت است که در موج آمده
عریان تنی که هست منقش ز بوریا.
چنین است در قاموس الاعلام ولی در تذکره ٔ نصرآبادی ، آتشکده ٔ آذر، تذکره ٔ مجمع الخواص ، ریاض العارفین ، مجمع الفصحاءشاعری بدین نسبت دیده نشده .
گر عاقلی مباش مقید بهیچ جا
نشنیده ای که ملک خدا بنده ٔ خدا
بحر قناعت است که در موج آمده
عریان تنی که هست منقش ز بوریا.
(قاموس الاعلام ترکی ).
چنین است در قاموس الاعلام ولی در تذکره ٔ نصرآبادی ، آتشکده ٔ آذر، تذکره ٔ مجمع الخواص ، ریاض العارفین ، مجمع الفصحاءشاعری بدین نسبت دیده نشده .
